پایگاه خبری عصر بشاگرد گزارش می دهد؛

چند سالی است که خمینی‌شهر بشاگرد به همت جوانانش مدرسه‌ای دارد که گرچه هنوز درخور مردم نیست اما ریسمانی‌ شده برای رساندن بچه‌های بشاگرد به آرزوهای بزرگ‌شان. بشاگرد را بشاگردی‌ها می‌سازند.

حیرت‌آور است اگر بدانیم بشاگرد منطقه‌ای است با وسعتی 20 برابر شهر تهران که جمعیت کنونی‌اش حدود 70هزار نفر است. هر تکه از زمین خدا، محصولی دارد طبیعی و متناسب با آن اقلیم. پس حیرت‌آور نیست که بَشگرد هم سیر اعلا و انبه‌ای شیرین‌تر و متفاوت با انبه پاکستان داشته باشد.

حیرت‌آور این است که چگونه می‌توان چنین جایی بهره‌اش از اخبار و رسانه «هیچ» باشد! پوشش گیاهی منطقه بسیار خاص و نادر است اما زنان بشاگرد، که زنانگی‌شان را نسل به نسل حفظ کرده‌اند، ساقه‌های همان تک‌گیاه وفادار را رها نکرده‌اند.

حصیرها را در اشکال زیلو و زنبیل و گلدان و هرچه فکرش را می‌کنید، به هم می‌بافند و از هیچ، هنر می‌آفرینند. بافتن پیشه مردان بشاگرد هم هست چون تاریخ منطقه با کَپَر گره خورده و حتی هنوز هم کَپَر، خانه مردم است. نمی‌دانم مسکن هم هست یا نه!

منطقه اما بی‌بهره از هنر مرسوم اهل هرمزگان و میناب هم نیست. انواع رودوزی مثل گلابتون‌دوزی و سوزن‌دوزی با تنوعی باورنکردنی از نخ‌هایی که هر کدام از ذوق زنانه، صاحب نام و نشان شده‌اند: اشک عروس، ستاره دنباله‌دار، نوار قلب، سر کوچه منتظرم!، هفت‌پله تا دادگاه! و اسامی غالبا محلی که متاثر از وقایع سیاسی اجتماعی کشور تغییرنام داده‌اند.

آنچه اهمیت دارد تعصب بومی مردم به‌ویژه زنانی است که برای حفظ میراث خود در تلاش هستند. شاید باورکردنش دشوار به نظر برسد اما در بشاگرد در روستایی به نام «وی» به همت روحانی روستا در کنار مسجد، کارگاهی ایجاد شده که زنان آنجا مشغول حصیربافی هستند. از آنچه زمین در اختیارشان گذاشته با دست‌ها و افکار خلاق‌شان صنایع‌دستی می‌سازند تا جایی که در این روستا نرخ بیکاری به صفر رسیده است.

اتفاقی که از دیگر نقاط منطقه هم دور نیست! تنها مساله قابل‌توجه برای به راه افتادن این دو هنر بومی آن دیار یافتن بازار مناسب و ایجاد پل ارتباطی با مصرف‌کننده این محصولات است. «مدرسه جهادی خواندن» تلاش می‌کند اولا این باور را در مردم منطقه زنده کند که در راستای آرمان «بشاگرد را باید بشاگردی بسازد» باید توجه مضاعف به سرمایه‌های محیطی و انسانی بوم آنجا داشت.

ثانیا از امسال تمرکز خواهد کرد بر تاسیس گرایش حصیربافی و سوزن‌دوزی در رشته کار و دانش مقطع دبیرستان تا در آینده نزدیک بشاگرد یکی از قطب‌های علمی،عملی این دو هنر باشد.

در حال حاضر شبکه ارتباطی تولیدکنندگان در روستاها درحال شکل‌گیری است و از همین طریق سفارش می‌پذیرند و چرخه تولیدشان می‌گردد.

انتهای پیام//