به گزارش عصر بشاگرد ؛به نقل از فرهنگ کده ؛مردم هرمزگان از برگ های نخل خرما که با اصلاح عامیانه «پیش» شناخته شده برای ساخت پاپوش یا همان سواس نیز استفاده می کنند.

دلیل اهمیت استفاده از پیش، تهیه آسان و بدون هزینه ،آن و دوام زیاد در برابر سنگ و خار است که مردم را به استفاده از این نوع صندل سنتی ومحلی متمایل شاخته است.

سواس  در سالهای اخیر به علت دوام آن طرفداران خود را در میان افرادی که با کوه و بیابان در ارتباط اند حفظ کرده چرا که برای ساخت سواس ابتدا بوته پیش را قبل از این که خشک شد با سنگ می کوبند تا کمی کوفته شود و بعد آن را خشک می کنند.

در هنگام درست کردن این پاپوش، «پیش» را در آب خیس می کنند و به صورت دسته دسته و در لا به لای طنابی که از قبل بافته شده است به صورت ماهرانه ای قرار می دهند به طوری که مدت زمان طولانی محافظ محکمی برای کف پاها است و بر روی پشت پا و پاشنه پا به صورت صندل بند هایی قرار می دهند.

صادقی، کار آفرین صنایع دستی هرمزگان در خصوص پاپوش سنتی(سواس) مردم قدیم هرمزگان می گوید: سواس با برگ درخت خرما ساخته می شود و مردم هرمزگان در قدیم به عنوان کفش یا دمپایی استفاده می کردند.

این کارآفرین صنایع دستی هرمزگان اظهار کرد: پاپوش سنتی (سواس) در حال حاضر در استان هرمزگان نیز کاربرد دارد اما نسبت به قدیم کاربری خود را از دست داده و بیشتر در روستاها ،نمایشگاه های صنایع دستی و جنبه تزیینی دارد از این رو در شهرستان های فین ، بندرعباس ، میناب و بشاگرد یافت می شود. 

وی با بیان اینکه سواس از برگ نوعی درخت خرما که سیس (sis) می‌گویند ساخته می شود ،تصریح کرد: این کفش حصیری در اقلیم گرم و خشک هرمزگان و هرجا که درخت خرما بود این نوع کفش حصیری یافت میشد.

صادقی بیان کرد:در هوای گرم و سوزان هرمزگان مردم این کفش‌های حصیری را خیس می‌کردند تا با استفاده از جریان هوا پا را خنک نگه دارند همچنین این کار باعث جلوگیری از انتقال گرمای زمین به پا میشد.

این کارآفرین صنایع دستی هرمزگان اظهار کرد: با توجه به اینکه این پاپوش سنتی بسیار ساده اما مقام و محکم است یادآور روحیات و نوع زندگی مردم منطقه است.

وی به لوازم مورد نیاز برای ساخت سواس اشاره کرد و افزود:داس‌، سوزن، درفش و کارد از لوازم مورد نیاز برای ساخت سواس مورد استفاده قرار می گیرد و برای ساخت سواس باید برگ درخت خرما را از تنه نخل جدا کرده و آنها را می‌ریسند و بعد می کوبند و چند روز زیر آفتاب نگه می دارد.

صادقی ادامه داد: برگ های کوبیده شده را در آب می گذارند و زمانی که از آب خارج می کنند بازهم باید با سنگ کوبیده تا محکم شوند و برای بافت طناب های کوچک و بزرگ که چیلک می گویند استفاده می شود.

کارآفرین صنایع دستی هرمزگان با بیان اینکه قیمت این نوع کفش سنتی از ۱۵ هزار تومان شروع می شود، اضافه کرد: در حال حاضر سواس همانند دیگر پوشش های قدیمی هرمزگانی به دست فراموشی سپرده شده و فقط در برخی از روستاها شاهد افرادی هستیم که با لباس های محلی این پاپوش های سنتی قدیم را به پا دارند و هنوز فرهنگ های گذشته خود را فراموش نکرده اند.

انتهای پیام//